‘We vinden het belangrijk dat eenieder zich hier veilig voelt’ sprak de trainer… 25 jaar geleden. Ik zat daar in de cirkel als deelnemer. Mijn eerste lichaamsgerichte workshop. Ik herinner me deze woorden nog goed. Waarom zouden we ons niet veilig voelen, dacht ik toen. Het duurde even vooraleer ik begreep waar échte veiligheid in deze context over ging.
Veiligheid kreeg doorheen de jaren in onze relatie en in ons werk een zeer belangrijke plek. Een waarde die aan de basis ligt van de diepgang in onze relatie én in ons werk.
Beveiliging = top business
Het wereldbeeld toont ons heel duidelijk dat er een tekort is aan veiligheid. We zoeken het steeds meer buiten ons. Verzekeringsmaatschappijen en diefstalbescherming vieren hoogtij. We zijn op zoek naar veiligheid op materieel vlak, terwijl dit ons net verwijdert van de veiligheid in onszelf.
Let’s agree that we disagree.
Hoe veilig is het om mijn waarheid te spreken? Zal mijn familie me nog aanvaarden? Zal mijn partner nog van me houden als ik me echt helemaal laat zien? Zal mijn werkgever me nog houden?
Ook dit aspect van veiligheid is momenteel maatschappelijk erg gevoelig. Zoveel mensen die beoordeeld worden op hun mening. Die soms kiezen om te zwijgen. Bang dat familie, vrienden, collega’s er anders over denken, en je gaan veroordelen. We staan ver van de visie “Let ‘s agree that we disagree”. Deze visie is nochtans heel waardevol om met verschillende meningen om te gaan. Ze leidt tot creativiteit, diversiteit en nieuwe ideeën.
In de zone van ‘aanvaarding dat de andere anders is of denkt’, ligt het zaadje voor iets nieuws waar we ons allen in kunnen vinden, waar we onszelf kunnen blijven én ons samen gelukkig in kunnen voelen. Geen ‘common ground’, wel ‘common potential’!
Veiligheid om oude pijnen en trauma te helen
Deze heb ik heel diep mogen ervaren. Ik stond vroeger in het leven als een stoere jonge vrouw. Een jeugd doorleefd waarbij ik een stevig harnas rond me bouwde, om niet gekwetst te worden. Een sterke yange kant ontwikkeld. Ik trek mijn plan. Ik heb niemand nodig. Dergelijke gedachten en gevoelens kleurden mijn jeugdjaren.
Tijdens mijn relaties, naarmate ik verder groeide en ontwikkelde, en partners in mijn leven aantrok die zelf ook heel bewust in het leven staan en een pad van ontwikkeling bewandelen, kon ik mijn harnas openen.
Kan je partner je Healer zijn?
Toen ik Erik leerde kennen, woonde hij in Leuven en had hij in zijn huis een psychotherapie praktijk. Een bloeiende praktijk, die hij vanuit professionele zuiverheid heel duidelijk scheidde van ons privé leven. Hij hield er een sterke visie op na dat je als partner geen therapeutische rol hebt. Hoewel ik absoluut niet in zijn cliëntenstoel wou zitten, voelde het voor mij anders. Diep vanbinnen wist ik dat onze verbinding de bedding is voor heling en transformatie.
Wie ons persoonlijk traject kent, weet dat we pittige watertjes doorzwommen in onze relatie. Ik was er meermaals van overtuigd dat het nooit meer goed kon komen tussen ons. In de periodes dat er veiligheid ontbrak tussen ons, bleef mijn lichaam gesloten, niet enkel naar hem, maar ook naar de diepere lagen in mezelf.
En naarmate onze relatie terug sterker werd, opende ik me meer. Alsof mijn lichaam een dermate veiligheid kon ervaren, om zich dieper te openen. Voor de liefde in mezelf, en voor de pijnen in mezelf. Een bijzonder traject.
En ja, ik moet toegeven dat ik op dit vlak ‘met mijn gat in de boter viel’ bij Erik. Na zijn werk als psychotherapeut en intimiteitscoach ontwikkelde hij zich tot een zeer bekwame bodyworker met focus op diepe heling en transformatie. Dus ja, op dat vlak is een man als Erik een zegen voor elke vrouw, daar ben ik me van bewust.
Ik geloof dat het onze taak is koppels te leren een dermate diepe veiligheid te bieden aan mekaar. In mijn vrouwenhart ben ik ervan overtuigd dat iedere partner een healer kan zijn voor zijn geliefde, aanvullend aan een professionele setting bij een bodyworker, coach of healer.
Als vrouw voel ik veel respect voor de mannen die het aandurven in hun gevoel te zakken en van daaruit bedding bieden aan hun geliefde. Dankbaar dat Erik mannen meeneemt in 'Conscious Male Sexuality'.
Oordelen is een dooddoener
Mijn uitdaging in onze relatie ligt nog steeds in het oordeelloos aanwezig zijn naar Erik toe. Als hij met iets zit, en ik geef er nog eens mijn mening bovenop, dan komen we niet vooruit. ‘Schat, ik hoef geen mening of oplossing. Ik wil hier gewoon over delen met jou.’ Een uitdaging voor de oplossingsgerichte Greet in me. Maar oefening baart kunst. Ik heb gelukkig ook een heel sterke kant in mezelf die bedding kan bieden, aanwezig zijn in liefde, zonder oordeel.
Oordelen is een echte dooddoener. In de maatschappij en in een relatie. Iets beoordelen, houdt meteen ook afscheiding in. Als je iets veroordeelt, kan je je er niet mee verbinden. Het staat buiten jezelf. Het staat haaks tegenover hoe jij er over denkt, waar jij voor staat.
In die sfeer kan geen ruimte ontstaan voor heling en groei als mens.
Ik herinner me een verwijzing naar de bijbel over polarisatie. ‘Wie eet van de boom van goed of kwaad, valt uit het paradijs’. Lees: Wie oordeelt over goed of kwaad, valt uit de eenheid/verbinding. Willen we in verbinding blijven, dan dienen we onze oordelen los te laten.
Nood aan huidcontact
Mensen zijn zoogdieren. Elke baby heeft huidcontact nodig om zich te ontwikkelen. In dat huidcontact, dichtbij je ouders, ontwikkel je een veilige bedding in jezelf. Ik herinner me hoe Erik en ik gedurende meer dan 9 maand onze zoon Casper bijna constant op onze buik droegen, gewikkeld in een draagzak. Tot hij zelf uitreikende bewegingen maakte naar de buitenwereld toe. Vanuit een bedding die hij in zichzelf had opgebouwd door het dichte contact met Erik of mezelf, reikte hij uit naar de wereld rondom zich. De eerste basis van veiligheid was opgebouwd. Ik voelde me trots als moeder.
Nood aan huidcontact is des mensen. Van elke leeftijd, niet alleen baby's. Van de eerste hand op ons lichaam bij geboorte, tot de hand die ons aanraakt als we onze laatste adem uitblazen op aarde. En elke veilige aanraking tussen die twee momenten in. Essentieel om ons te openen en te kunnen groeien als mens. Alsof het lichaam een eigen taal van aanraking kent. Ons brein heeft woorden nodig om iets te begrijpen, ons lichaam heeft huidcontact nodig.
Ik durf er niet aan denken wat de gevolgen zijn van het te weinig aanraken vandaag in onze maatschappij. Sowieso was dit al een issue, dat ervaar ik geregeld in m'n coaching & bodywork sessies. Door de huidige contact beperkingen wordt dit tekort en het effect ervan alleen maar groter. Misschien hebben we extreme gevolgen nodig om onze ogen te openen en te evolueren naar een bewuster omgaan met aanraking.
Welkom op onze zomerworkshop ‘Celebrating True Connection’
waar we ‘verbinding’ in alle lagen hervoelen.
Een plek om aanraking en verbinding te helen, verdiepen en vieren.
Lieve lezer, ik hoop dat dit artikel je ergens mocht raken. Misschien voel je dankbaarheid voor de grote veiligheid die je ervaart in je relatie. Misschien raakt het aan een verlangen naar diepere veiligheid. Weet dat ieder mens en ieder koppel een eigen traject bewandelt, apart en samen. Veiligheid laat zich voelen in vele lagen, stap voor stap. Het gaat gepaard met heling, ontspanning, verbinding met jezelf en de ander, met steeds meer zakken in ons lichaam. Dat is een ongoing traject, steeds dieper, steeds mooier.
Wil je als koppel hier verder in groeien, dan verwelkomen we jullie graag in een individueel coachings traject of ons groepstraject dat dit najaar start.
P.S. Een kleine noot bij de titel… al schrijvend over veiligheid, bleef de titel van de komische serie ‘Safety First’ me constant in het achterhoofd hangen. Dus ja, ik kon het niet laten...
Comentarios